maandag 24 april 2017

Let's Sti(c)k Together #1: op schattenjacht!

Van het ene avontuur in het andere!
Na de laatste blogmeet was ik duidelijk niet de enige die zin had in meer.
Zo richtte Marjolein, de dame achter de blog Flaflinko, een nieuwe groep onder de naam 'Let's Sti(c)k Together' op. Het eigenlijke doel van deze groep vol toffe naaimadammen is dat we onszelf op regelmatige basis uitdagen aan de hand van enkele afgesproken criteria.

Voor de kick-off van deze fijne challenges kwamen deze drie criteria uit de bus:
- kies een ongebruikt patroon uit je kast
- neem een stof die al minstens één jaar in je bezit is
- zomer!

Alsof mijn project uit de hemel kwam vallen, zeg ik u!
Want van zodra ik op haar blog botste, snelde ik naar mijn stoffenkast voor een mooie combinatie met net dat ietsje meer... Een gratis zalmroze couponneke van Cas & Nina -dat ik vorig jaar tijdens het Sew Naaizweekend had gekregen- in combinatie met een lichte jeans -dat ik eveneens vorig jaar op het Stoffenspektakel in een groot couponnenkraam had gekocht- trok ik vastbesloten uit mijn kast.

De Tulla jurk uit La Maison Victor werd uitvoerig gegoogled: welke mogelijkheden voor colourblocking waren er? Welke voor de hand liggende aanpassingen moest ik doen? Eventuele addertjes onder het gras?
Een bezoekje aan de binnenspeeltuin later kwam het overgetekende patroontje en de uitgeknipte patroondelen met kids en al mee naar huis. Dat is zo'n beetje 'den deal' hier geworden bij ons thuis: terwijl de kinderen zich in het zweet spelen en zich ontzettend amuseren, gaat mama 'werken' met haar naaikoffer ( ik moet u alvast niet meer zeggen dat ik daar écht van kan genieten).


Tijdens het naaien botste ik op een klein addertje: het rokgedeelte van het voorpand bleek 1 cm te smal. Ik mat alles nog eens goed na, controleerde de merktekens, maar kwam nogmaals tot hetzelfde besluit. Maar geen probleem! De drie plooien van het voorpand werden elk 3 mm minder diep gestikt. En zo werd dat addertje terug onder het gras gestopt ;-).


Het lijfje voerde ik eveneens volledig met de zalmroze stof. Tegenwoordig probeer ik restjes op te werken en had ik het jammer gevonden om nog een stukje van deze mooie stof bij in mijn restjesbak te proppen. Voor Lorun nam ik maat 116. Enkel de rok verlengde ik met jeans tot de grootste maat. Ook de plooien stikte ik 2,5 cm dicht i.p.v. de voorgestelde 2 cm. Toen het kleedje bijna klaar was, besloot ik de rokzoom in Loruns favoriete siersteek te naaien: hartjes overal!

En het gebeurt niet vaak (omdat het wegens de grootte niet altijd mooi past) maar mijn label werd er onmiddellijk ingenaaid wegens 'best-wel-fier-op-dit-jurkje'.

Loruns reactie op het kleedje was goud waard. Echt! Tot ze het mocht passen...
"Mama, dat kleedje spant helemaal niet. Da's veel te groot."
Laat ik na deze pasbeurt maar besluiten  dat mijn dochter weet wat ze wilt: aansluitende kleedjes zoals ik er onlangs eentje naaide. Of dit kleedje dan ook vaak uit de kast zal komen, daar heb ik het raden naar. Fingers crossed!



Patroon: Tulla Jurk - LMV Editie 3 mei - juni 2015
Stof: Zalmroze: Cas & Nina / Jeans: couponnenkraam Stoffenspektakel
In ieder geval leerde ik alvast dat een fantastisch patroon en een romantische stoffencombinatie al voor minstens een jaar gewoon voor het grijpen kunnen liggen in je eigen kast. Een challenge als deze vind ik dan ook súperleuk omdat je op die manier gedwongen wordt om je creatieve brein op volle toeren te laten draaien. Ook de andere deelneemsters hebben natuurlijk hun hoofd gebroken over deze uitdaging. Dat deze challenge een succes was, kan je verder lezen bij:


Lieve Naaizgroetjes en veel 'oohs' en 'aahs' gewenst tijdens het bekijken van al dat moois!
Stephanie

zondag 16 april 2017

De Ileana Dress, oftewel het veelzijdige zwierezwaaikleedje

Hoe het allemaal begon... (scrol gerust verder naar beneden voor de eigenlijke blogpost)
Een heel aantal jaren geleden, toen ik 19 was en net mijn eerste jaar in het Hoger Onderwijs voor bekeken hield, kocht ik mijn eerste naaimachine.  Toen nog een zeer eenvoudige Singer, dat ik voor weinig geld bij de Makro vond. Terwijl ik voorlopig bij de plaatselijke bakker werkte, nam ik tijd om na te denken over mijn verdere studieloopbaan. Een creatieve uitlaatklep in die periode vertaalde zich in wekelijkse naailessen waar ik steeds met veel plezier heenging. Rechte lijnen draadloos stikken op papier, zodat enkel de puntjes van je naald zichtbaar waren,... Daar begon het voor mij allemaal mee. Tot ik het tempo tijdens de les iets te traag vond gaan en mijn motivatie daardoor afnam. Ik ben dan ook een kei nieuwsgierig iemand als het op leren van technieken aankomt. Na mijn 'sabbat-nadenk-jaar' ontmoette ik mijn toekomstige man, ging ik samenwonen en studeerde ik af als lagere schooljuf. Door die rollercoaster kwam van naaien niet veel meer in huis.

Tot ik mijn twee pateekes kreeg en ik mijn creatieve vingers weer voelde kriebelen. Eerst vertaalde dat zich in eindeloos haken. Mutsen, sleutelhangers, en vooral handpoppen werden hier thuis aan de lopende band gehaakt. Een pijnlijke duimpees van het fijnere haakwerk hield ik er helaas aan over waardoor ik tijdelijk moest stoppen. Van een leuke haakvriendin die naailessen volgde, kreeg ik de naaikriebels stilaan terug te pakken. Mijn Singerke van de Makro werd ingeruild voor een degelijke Pfaff. Wat een immens verschil!

Ondertussen volg ik nu al enkele jaartjes naailes, maar ik vertel jullie graag over één van de eerste workshops die ik helemaal in het begin volgde. Die workshop was 'de Lotta jurk', gegeven door Marte van Compagnie M bij Bobby Sewing. Tijdens die workshop stikte ik mijn allereerste blinde rits, leerde Marte mij hoe je een print kan laten doorlopen, begreep ik dat veel knipjes geven in de naad leidt tot een mooier resultaat (cfr. het Lotta-kraagje), en maakte ik tijdens die workshop kennis met enkele toffe naaimadammen. Met een pracht van een jurk kwam ik thuis. Nooit had ik durven denken op zo'n korte tijd zoiets moois te kunnen maken. En mijn dochter stond er beeldig mee! Snel rolde er een tweede, en nog heel wat ander moois vanonder mijn naaimachine vandaan.

Een tweede workshop bij Marte was de Lucy Dress. En opnieuw leerde ik weer wat nieuws bij: smalle schouderbandjes netjes keren, naaien met elastisch garen om te smocken,... En alweer paste het kleedje mijn dochter als gegoten!

Langs deze weg wil ik Marte dan ook enorm bedanken. Zonder haar hulp had ik al deze technieken ongetwijfeld pas veel later onder de knie gekregen. Door haar bescheidenheid en wil om alles tot een goed einde te brengen, wist ik dat ik tijdens de workshops met een gerust gevoel kon blijven naaien (ook al kende ik er toen niet veel van, maar zij legde alles rustig en in begrijpbare taal uit), en dat ik achteraf trots kon zijn op het kleedje dat ik naaide.

En nu, enkele jaren later, staat Compagnie M garant voor heel wat veelzijdige patronen met een leuke vintage twist. Voor meisjes, vrouwen en nu ook voor jongens!
Het heeft lang geduurd voordat ik nog één van haar patronen naaide, zoals je in mijn vorige blogpost kon lezen, maar wat geeft het naaien ervan toch zoveel voldoening! Daar waar ik een keuze aan rugsluitingen of zakjes mis, weet ik dat haar patroonwerk mij telkens blij maakt.

Voor wie graag to the point leest...
Carte blanche kreeg mijn man bij Madeline De Stoffenmadam. Hij mocht de stof voor een volgend jurkje kiezen. Naargelang zijn stoffenkeuze zou ik een Compagnie M- patroontje samenstellen waar we beiden tevreden over zouden zijn. Toen zijn keuze viel op de donkerblauwe schelpjes moest ik toch even slikken. Een rustige print vraagt om een 'drukker' jurkje... En zo brak ik mijn hoofd over de talloze opties van Martes patronen. Een blik op mijn fournituren, een zoektocht op haar blog, en een dochter die houdt van zwierezwaaikleedjes bracht een uitkomst. Dat ik een kraagje wilde, stond al vast. Ik had mezelf iets te bewijzen na mijn vorige kleedje met kraag. Met een vals knopenpat kon ik de turkooise paspel netjes laten terugkomen. En zo geschiedde.




En opnieuw leerde ik iets bij. Eerder toevallig. Bij het innaaien van paspel grijp ik steevast naar mijn paspelvoetje. Maar voor het betere bochtenwerk bij de driehoekige kraag, merkte ik dat ik niet altijd goed kon zien of mijn naald wel degelijk op het paspelstiksel naaide. Ik nam mijn open voetje (dat ik normaal pas gebruik om de tweede laag stof op de paspel te bevestigen) en naaide de paspel er zonder probleem zeer netjes op. Dussss... Weer een weetje rijker na dit project! De kunde van dat open voetje wordt volgens mij zwaar onderschat.

Detail van het open naaivoetje.
Hier naai ik de tweede stof vast boven op de paspel,
maar dit voetje gebruik ik voortaan ook voor het bevestigen van de paspel op de eerste laag stof.

Zie ne keer hoe goed dat naaivoetje werkt!
Een blinde rits instikken met doorlopende print; daar kick ik op. Echt. Dat kan ik zo'n spannend moment vinden ;-). Zit die rits niet helemaal blind, of loopt de print niet door wanneer ik dat wil, dan gaat die rits er terug uit. Maar dit keer hoefde ik niets los te tornen. Wat een voldoening!


Patroon: Ileana Dress - Compagnie M
Stof: De Stoffenmadam
Fournituren: Bobby Sewing en Veritas
Vol trots trok Lorun haar nieuwe kleedje aan. Dat kraagje, hé? Het flapte niet hélemaal omhoog, maar toch kon het enkele steekjes gebruiken om beter plat te liggen. Welgeteld telkens ééntje vooraan en ééntje achteraan. Dat het kleedje zwiert en zwaait begot! En dat die vintage touch er toch een beetje inzit. Wij zijn fan van Compagnie M! En jij? Van welke patroonontwerp(st)er ben jij fan?

Vele lieve Naaizgroetjes,
Stephanie

donderdag 13 april 2017

Ileana meets Lotta: Zomerzwaantjes voor Pasen

Toen Bambiblauw en de Melkbrigade bijna twee jaar geleden de handen in elkaar sloegen voor deze mooie Zomerzwanen, liet ik de hype even aan mij voorbijgaan. Pas wanneer deze stof toevallig in solden stond, kon ik er echter niet langer aan weerstaan.


Eigenlijk ging het kleedje er helemaal anders uitzien. Onderaan zou een groene boord komen. Omdat ik voldoende zwanenstof had om het ook zonder die boord te naaien, gebruikte ik het groene katoentje voor de zakjes met groene biais als accent. De oker gekleurde voering was eerder een ongelukske: het groen was op. Ergens in mijn achterhoofd kwamen groen en geel goed overeen, en pas toen het kleedje klaar was viel mijn frank: PASEN!!!


Tijdens het knippen wilde ik de achterpanden persé laten doorlopen, waardoor mijn lap stof min of meer te verknipt was geworden om het rokgedeelte deftig te laten doorlopen. Met deze 'bummer' in het achterhoofd, liep ook het naaien van de kraag redelijk mis... Het flapte nogal; laat het ons daarbij houden. Blijkbaar is plakkatoen definitely 'not done' voor het verstevigen van kraagjes. Vlieseline G785 is en blijft nog steeds een hele goede keuze voor het doen lukken van dergelijk kraaggeweld, als ik mijn naaijuf mag geloven (waarom greep ik dan toch naar die plakkatoen?).  Lichtjes teleurgesteld besloot ik om heel de kraag zo onzichtbaar mogelijk vast te naaien op het kleed. Niemand die deze kemel ziet, toch?


Patroon: Bovenstuk - Ileana,  Rokgedeelte - Lotta; beide van Compagnie M
Stof: Zomerzwanen - Bobby Sewing
Ook de zak in de zijnaad tornde ik wel drie keer los omdat ik dacht dat ik telkens iets verkeerd deed. Niet dus ;-). Enigszins blij met het uiteindelijke resultaat liet ik het jurkje aan Lorun zien. Ze wilde het meteen aan! Die zwaantjes toch, tsss. Mij het zo moeilijk maken ;-)!

Vele lieve Naaizgroetjes,
Stephanie